Psychoterapia indywidualna dzieci i młodzieży

Podjęcie psychoterapii poprzedzone jest konsultacjami z rodzicami oraz dzieckiem. 

Celem konsultacji jest diagnoza funkcjonowania psychicznego dziecka i rodziny oraz wybór najlepszej formy pomocy.

Psychoterapia indywidualna dziecka / nastolatka, poprzedzona jest konsultacją terapeuty z rodzicami, sesjami  dziecka z psychoterapeutą, sesją podsumowującą z rodzicami. 

Kiedy już proces konsultacji oraz zasady i cele pracy psychoterapeutycznej zostają ustalono rozpoczyna się proces psychoterapii. Często ten etap kończy się podpisaniem Kontraktu terapeutycznego. 

Podczas sesji psychoterapeutycznej dziecko/nastolatek spotyka się sam z psychoterapeutą, wtedy rodzic zostaje w poczekalni (inaczej jest w sesjach terapii rodzinnych – wtedy wchodzi cała rodzina).

Przy młodszym dziecku pomiędzy sesjami odbywają się sesje z rodzicami w zależności od wcześniejszych ustaleń raz na 1-2 miesiące, przy nastolatku rzadziej. Wszystkie wątpliwości dotyczące zasadności ustaleń warto omówić z psychoterapeutą.  

W przypadku regularnej psychoterapii sesje powinny odbywać się raz w tygodniu.

Podczas sesji wspólnie z psychoterapeutą dziecko “pracuje” poprzez zabawę i rozmowę. Psycholog / psychoterapeuta wspiera dziecko / nastolatka w poszukiwaniu najlepszych dla niego rozwiązań, dając mu poczucie bezpieczeństwa, ciepła drugiej osoby, możliwość wzmocnienia swojej odwagi, poczucia własnej wartości, niekiedy zrozumienia swoich zachowań, trudności, pomaga przyjrzeć się relacjom z rówieśnikami.

Sesje indywidualne z rodzicami pozwalają na wspólne poszukiwanie sposobów wparcia dziecka w codziennych wyzwaniach.

Psychoterapeuta podczas sesji indywidualnych z rodzicami pomaga zrozumieć mechanizmy powodujące trudności dziecka, dzieli się swoimi spostrzeżeniami dotyczącymi dziecka i rodziny, wspólnie pomaga znaleźć rozwiązania najbardziej pasujące do rodziny i do temperamentu i możliwości dziecka. 

Psychoterapia dzieci i młodzieży

Dodatkowe informacje

W przypadku nastolatków poniżej 16 r.ż. psycholog prowadzący zawsze prosi o zgodę na rozmowę z opiekunami. Często bywa tak, że gdy mówimy z rodzicami o sprawach związanych z nastolatkiem, On sam jest obecny podczas takiej rozmowy.

Młodzież powyżej 16 r.ż. raczej sama decyduje o intensywności udziału rodziców w terapii i ewentualnych spotkaniach (jeśli psycholog takie zaleca). W przypadku młodzieży ważne jest ich poczucie bezpieczeństwa, wysoki poziom komfortu dialogu a także zaufania wobec terapeuty. Ujawnienie wiadomości objętych tajemnicą zawodową może nastąpić jedynie wtedy, gdy poważnie zagrożone jest bezpieczeństwo klienta lub innych osób.

W przypadku dzieci nie zawsze jest konieczna długoterminowa terapia. Czasami wystarczy kilka spotkań, które pomogą dziecku przełamać trudności. Ważna jest również rola rodzica, który jest bardzo ważną częścią świata dziecka. Zachęcamy często rodziców do wspólnej pracy nad trudnościami dziecka i wsparcia go. Powoduje to wzrost motywacji u dziecka oraz zacieśnia więź z rodzicem. Bywa też tak, że wystarczy kilka konsultacji rodzicielskich, które wzmocnią umiejętności wychowawcze rodziców. Tym samym będą Państwo wiedzieli jak reagować na zachowania dziecka, które chcemy wyeliminować, by służyły jego rozwojowi i pokonywaniu problemu.

Oferujemy pomoc w trudnościach, takich jak:

  • Lęk (lęk separacyjny, lęk społeczny, mutyzm wybiórczy)
  • Depresja
  • Nerwica, zaburzenia typu nerwicowego i pod postacią psychosomatyczną
  • Fobia
  • Zaburzenia nastroju (afektywne i dwubiegunowe)
  • Zaburzenia obsesyjno – kompulsywne
  • Zaburzenia odżywiania (bulimia, anoreksja, ortoreksja)
  • Zaburzenia adaptacyjne
  • Zaburzenia zachowania
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Zachowania opozycyjno-buntownicze
  • Zachowania autoagresywne (samookaleczanie się, próby samobójcze)
  • Zachowania dysforyczne (dysforia polega na wyolbrzymianiu pewnych sytuacji oraz innych bodźców, co powoduje reakcje nieadekwatne – gniewne, złość, rozżalenie, żal, zniechęcenie lub wręcz agresję)
  • Zespół Aspergera
  • Autyzm
  • ADHD, nadpobudliwość psychoruchowa
  • Zaniżona samoocena
  • Tiki
  • Jąkanie
  • Urazy psychiczne (np. śmierć bliskiej osoby, rozwód rodziców)
  • Trudności w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami
  • Rywalizacja w rodzeństwie
  • Nieśmiałość
  • Agresja, gniewność, złość
  • Trudność w funkcjonowaniu w przedszkolu i szkole, częste wagary, ucieczki z domu lub szkoły
  • Moczenie nocne, zanieczyszczanie się kałem